mobius şeridi

eczalara eksik gelen donuk surat
bırakır arafta yorgun gölgemi
uzatamam öteye soğuğa inat
kalır yanimda kadavra bedeni

aklım tersine duruyor kanımın
başlasın bu felç koalisyon bitimi
gülecek ümidi peyker hanımın
göz kırpıyor satie'nin gnossienne'ni

parmak tetikte

ince bir çatlaktır ardında yatan
kafası kopmuş bir bebek gibi hüznün!

ferman

evlere yağmur geceden düşmüş
eylülün bir günü boğaziçinde
taştan bir bank ve koca koca ağaçlar
ant içmişler şahitlik etmeye

hükmedilemeyen ürkek gözler
zaman durdukca durmuş
akrep, yelkovanın ihanetinde
kara kediler kuytu köşelere pusmuş

ve işte o an haykırsa
bütün köpekler havlayacak
adımın harfleri birer birer
sonbahar yapraklarına yazılacak