kum saati

okunmamış kitapların silüetinde
serinlemeyen avuçiçi düşünceler
gözler sigara kızarığı, kırpmaksızın
yerleştirilmiş elime kumdan kaleler
kadehler boyu şarap fırtınası

beklenen felç gelimi
uzun planda mevsim ölümü

sönüş

şımarık nefesin gözleri yakması

hatırlatır tek sigaralık hatrını

değişmemiş suratı, tek farkı

yabancı yüzünde bitik bakışı

hangi gün olacak et yığını

bilinmezdi, zaman sert aktı

sulamak vakti

sulamak vakti geldi yolun
kavuşmanın yarım heyecanı

evvelden tahammülsüzlük özlemi
sanırsın bir deprem yarığı

zihnim zehirli sarmaşık
ben çıngıraklı harfleri avuçlarken

bir adım ileri
beş adım gözyaşı

baş ağrısı (devam)

kasırgalar söz almış derelerde
yorgun düşmüş güneş

sonbahar süpürmüş
uzun ağıtlarını köpeklerin

soğuk bir elin istilasında
gözleri kırmızı bir çay bardağı
dudaklarında intihar şarkısı 

mobius şeridi

eczalara eksik gelen donuk surat
bırakır arafta yorgun gölgemi
uzatamam öteye soğuğa inat
kalır yanimda kadavra bedeni

aklım tersine duruyor kanımın
başlasın bu felç koalisyon bitimi
gülecek ümidi peyker hanımın
göz kırpıyor satie'nin gnossienne'ni

parmak tetikte

ince bir çatlaktır ardında yatan
kafası kopmuş bir bebek gibi hüznün!

ferman

evlere yağmur geceden düşmüş
eylülün bir günü boğaziçinde
taştan bir bank ve koca koca ağaçlar
ant içmişler şahitlik etmeye

hükmedilemeyen ürkek gözler
zaman durdukca durmuş
akrep, yelkovanın ihanetinde
kara kediler kuytu köşelere pusmuş

ve işte o an haykırsa
bütün köpekler havlayacak
adımın harfleri birer birer
sonbahar yapraklarına yazılacak

fisyon

dudaklarımı bastırıyordu soğuk
vedasız kalmak isteyen
ihanet etmesin gözlerim
biliyordum kusarsa zehir akacak

parçalara ayrılmıştı o
ürkmüştü karanlık dahi
gücü yetmezdi Zeus'un bile toplamaya

yirmi bir gram

unutulmuş gözlüklerimi
yastığa değer değmez başım
epey yorgun geçmiş meğer
ince ince sızlanan ayaklarım

sarı saçlı arnavut güzeli
derken uyuyakalmışım
gözlüklerimdeki lekedir keder
neredeler şimdi beyaz tavşanlarım

sylvia'nın yalancısı

gerçekleşmeye ürkek

hayallerim var benim,

buğulu camlar ardında

rum çıkmazı no:5

sana jilet yiyen kız'ı versem
anlar mısın?
yoksa durur musun yine
pencere kenarında
paralı askerlerini beklerken
solmuş dudaklarınla?

bilmem hatırlar mısın
emirganı, yıldızı
düşürmüştün hani
çürümüş nefes kokan boynuna

sardığın o atkını

1+0

bir avuç insanın gözyaşları
                     kadar varlığım,
iki günlük.